Tekeningen Hoeve Springendal
We kregen zo maar 3 tekeningen, 2 kleuren en één zwart wit. Er kwam er zelfs één uit Canada. Het is niet helemaal bekend wanneer ze gemaakt zijn, maar zeker door mensen die het hart van Hoeve Springendal hebben getroffen en de bijzondere sfeer hebben gevoeld.
De kapschuur op het erf, die er nog net zo uit ziet, inclusief een picknicktafel en de stenen als in 2019 (de datum op de tekening).
Zelfs de geiten/schapenschuur is nog hetzelfde.
In mijn verbeelding zie ik de grote Belsen al onder de overkapping staan, klaar om beslagen te worden.
Het varken met minstens vier biggetjes (even goed kijken) ligt er lekker ontspannen bij. Geen hekken voor moeders, alleen een warmtelamp voor de biggen, waaronder ze na het eten, lekker liggen te slapen is nodig. We laten de natuur zijn gang gaan. Hoe mooi is dat.
De zwartwittekening (ook van de kapschuur) is wel heel bijzonder.
De maker heeft hier ondergedoken gezeten en is, zoals het gedicht aangeeft goed verzorgd en nooit gepakt. Wat een fijne wetenschap, dat hij zich hier min of meer veilig heeft gevoeld. Het heeft ons gestimuleerd om op zoek te gaan naar de geschiedenis in de oorlogstijd. Oma Brunninkhuis heeft er ooit wel een iets van verteld, maar haar herinneringen stokten door dat ze lange tijd voordat ze stierf geheugenproblemen had. We gaan nu op zoek naar historische feiten uit die tijd.
